Ճանաչման գործընթացը պետք է կապիտալիզացվի և դառնա կոնկրետ շոշափելի և ընկալելի գործողությունների համալիր

ՄԵծ հաշվով համաձայն եմ Harut Sassounianի հետ առ այն, որ Հայոց Ցեղասպանության փաստի ճանաչման անհրաժեշտությունը լայն առումով վերացել է աշխարհի հիմանական տերությունների կողմից ճանաչման, 20–ից ավելի երկրների, տարբեր երկրների խորհրդարանների, քաղաքային խորհուրդների, միջազգային կազմակերպությունների կողմից ճանաչմամբ։

Ցավոք, ճանաչման գործընթացը արդեն որոշակի դեպքերում ո՛չ թե արդարության և պատմական ճշմարտության ճանաչման և բարոյական պարտքի կատարման պրոցես է, այլ քաղաքական նպատակահարմարություն, ինչը էապես փոխում է հայության նախնական նպատակի էությունը։

Հետևաբար ճանաչման գործընթացը պետք է կապիտալիզացվի և դառնա կոնկրետ շոշափելի և ընկալելի գործողությունների համալիր, որը լայն առումով Հայաստանի Հանրապետության համար կարող է լուծել նաև անվտանգային խնդիրներ։

Ես հավատում եմ, որ ժամանակն է, որպեսզի Սփյուռքը դառնա առնվազն այս հարցում մեր լոկոմոտիվը։

Արա ՊՈՂՈՍՅԱՆ

Հ․Գ․

Ի՞նչ աղետ է, երբ երկրի իշխող էլիտան տեղյակ չէ, թե ինչեր կարելի է անել «Փափուկ ուժի» (Soft power) միջոցով։

Մեկնաբանություններ